اثر نور بر تولید و پیشرفت بیماری به خصوص در شرایط طبیعی، خیلی کمتر از دما و رطوبت است. در چندین بیماری، شدت و مدت تابش نور ممکن است باعث افزایش یا کاهش حساسیت گیاهان به آلودگی و شدت بیماری گردد.
در طبیعت اثر نور بیشتر محدود به بی رنگ شدن گیاهان بر اثر کم شدن شدت نور است. معمولا این پدیده باعث افزایش حساسیت گیاهان به انگل های غیراجباری مانند افزایش حساسیت کاهو و گوجه فرنگی به Botrytis و یا گوجه فرنگی به Fusarium، یا برعکس باعث کاهش حساسیت به انگل های اجباری مانند Puccinia عامل زنگ سیاه گندم می شود.
کم شدن نور، معمولا باعث افزایش حساسیت گیاهان به آلودگی های ویروسی می شود. گیاهانی که به مدت 1 یا 2 روز قبل از مایه زنی به ویروس در تاریکی نگهداری شوند، لکه های موضعی(آلودگی) بیشتری تولید می کنند تا اینکه در رژیم معمولی تاریکی و روشنی قرار گیرند. این یک روش معمولی در بسیاری از آزمایشگاه ها شده است.
معمولا نگه داشتن گیاهان در تاریکی قبل از مایه زنی، حساسیت گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد، ولی بعد از آلودگی، در بروز نشانه ها خیلی کم اثر یا بدون اثر است. شدت اندک نور بعد از مایه زنی باعث پوشانیدن نشانه ها می‌شود. در این بیماری ها اگر گیاهان در معرض نور معمولی نگهداری شوند، نشانه های شدیدتری ایجاد میکنند تا در سایه.
انتهای مقاله
