عنصر بور در گیاهان

کمبود بور:

کمبود بور عموما باعث عدم گرده افشانی و تشکیل دانه یا گرده افشانی ناقص و همچنین کاهش تشکیل گل در گیاهان میگردد. عدم تامین مناسب عنصر بور باعث عدم رشد مناسب ریشه و کوتاهی نیز میشود.

در صورت کمبود یا نبود بور در دسترس، کمبود بور در محصولاتی همچون یونجه، چغندرقند، سیب زمینی، گل آفتابگردان، سویا و کلزا به وضوح قابل مشاهده می گردد.

بیشتر گیاهان قادر به انتقال عنصر بور از بافت های مختلف به قسمت‌های در حال رشد نیستند ر نتیجه اولین نشانه‌های کمبود در قسمت‌های در حال رشد گیاه همچون برگ های جوان و قسمت‌های​ تولید مثلی قابل مشاهده است. کمبود عنصر بور به شدت در خاک‌های ماسه ای اسیدی با میزان محدود مواد آلی عمومیت دارد و علت اصلی آن قابلیت آبشویی عنصر بور در چنین خاک‌های می‌باشد. فاکتورهای محیطی که در کاهش اثر گذاری عنصر بور موثر هستند عبارتند از رطوبت زیاد محیط و پایین بودن رطوبت خاک که موجب ایجاد اختلال در انتقال عنصر بور در آوند چوبی میگردد. گسترش دوره‌های خشکی مانع جذب عنصر بور از طریق سطح ریشه و تامین مناسب آن در گیاهان شده که این امر (کمبود بور) موجب حساسیت بیشتر گیاهان به شدت نور زیاد و همچین حرارت زیاد محیطی در روزهای آفتابی میشود. تغذیه گیاهان با میزان کافی عنصر بور موجب جذب بهتر عناصر فسفر و پتاسیم توسط ریشه و افزایش عملکرد گیاه میگردد.
بور به صورت مایع یا همراه با روی برای فروتست در گیاهان با دز مصرفی 2 در هزار یا همراه با کلسیم برای رفع همزان کلسیم و افزایش لقاح در گیاهان و تشکیل بذر با دز مصرفی 2 در هزار قابل استفاده می باشند و به صورت تجاری وجود دارند. بوریک اسید نیز فرم پودری و تجاری دیگر از عنصر بور است که در باغات می توان به مقدار 5کیلوگرم در هکتار به تنهایی یا با دز 2 در هزار در زمان تورم جوانه ها همراه با عنصر روی مورد استفاده قرار می گیرد.
در گیاهان غده ای میزان 2-5 در هزار در زمان تشکیل غده بندی، یا در زمان رشد ونمو بذر یا قبل از گلدهی در سایر محصولات زراعی کاربرد دارد.